Mediterranean house gecko - Hemidactylus turcicus (Linnaeus, 1758) Μισιαρός - Σαμιαμίδι - Cyprus

The Mediterranean house gecko, scientific name Hemidactylus turcicus (not to be confused with the Asian species Hemidactylus frenatus known as common house gecko) is a small gecko common to the Mediterranean which has spread to many parts of the world. It is also commonly referred to as the Turkish gecko as represented in its Latin name. They are insectivorous, rarely exceeding 15 centimetres (5.9 in) in length, have large, lidless eyes with elliptical pupils, and purple - or tan-colored skin with black spots, often with stripes on the tail. Their bellies or undersides are somewhat translucent. In countries where the species has been introduced, they are not considered invasive due to their habits and small size; they rarely threaten populations of native animals.

 (Hemidactylus turcicus) hatching

In many parts of the world the range of H. turcicus is increasing, and unlike many other reptiles, they appear to be highly resistant to pesticides. The increase may be explained as a consequence of having few predators in places where they have been introduced, and also of their tendency to take shelter in the cracks and unseen areas of human homes, for example inside walls. Reliance on human habitation has thus contributed to their proliferation, similar to rodents

.Snout rounded, about as long as the distance between the eye and the ear-opening, 1.25 to 1.3 the diameter of the orbit; forehead slightly concave; ear-opening oval, oblique, nearly half the diameter of the eye. Body and limbs moderate. Digits variable in length, the inner always well developed; 6 to 8 lamellae under the inner digits, 8 to 10 under the fourth finger, and 9 to 11 under the fourth toe. Head with large granules anteriorly, posteriorly with minute granules intermixed with round tubercles. Rostrum four-sided, not twice as broad as deep, with medial cleft above; nostril pierced between the rostrum, the first labial, and three nasals; 7 to 10 upper and 6 to 8 lower labials; mental large, triangular, at least twice as long as the adjacent labials, its point between two large chin-shields, which may be in contact behind it; a smaller chin shield on each side of the larger pair. Upper surface of body covered with minute granules intermixed with large tubercles, generally larger than the spaces between them, suboval, trihedral, and arranged in 14 or 16 pretty, regular longitudinal series. Abdominal scales small, smooth, roundish-hexagonal, imbricate. Males with a short angular series of 4 to 10 (exceptionally 2) preanal pores. Tail cylindrical, slightly depressed, tapering, covered above with minute scales and transverse series of large keeled tubercles, beneath with a series of large transversely dilated plates. Light brown or grayish above, spotted with darker; many of the tubercles white, lower surfaces white. They may be completely translucent except for the spotting. Some are darker. They often seek darkness when fleeing. They may be seen singularly or in a group ranging from 2 to 5 together.

Voracious predators on moths and small roaches, they are attracted to outside lights in search of them. They emit a distinctive, high-pitched call somewhat like a squeak or the chirp of a bird, possibly expressing a territorial message.

A study in Portugal found H. turcicus to be totally nocturnal, with the highest activity peak around 2am. They have learned that although a calling male decorated cricket (Gryllodes supplicans) may be safely-positioned out of reach in a burrow, female crickets attracted to the call can be intercepted and eaten. From Wikipedia, the free encyclopedia

Πλήρες όνομα: Hemidactylus turcicus (Linnaeus, 1758)

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ GEKKONIDAE:

 The underneath side of a,showing good detail of skin and eggs

Η οικογένεια αυτή περιλαμβάνει 945 είδη τα περισσότερα εκ των οποίων απαντώνται τους Τροπικές περιοχές. Πρόκειται για μικρού μεγέθους νυχτόβια είδη με άριστες αναρριχητικές ικανότητες. Οι ικανότητες αυτές οφείλονται στην παρουσία ειδικών σχηματισμών σαν βεντούζες που βρίσκονται στα δάχτυλα των περισσοτέρων ειδών και τα οποία του επιτρέπουν να αναρριχάται ακόμα και τους πιο λείες επιφάνειες. Τα είδη τους οικογένειας έχουν την ικανότητα να παράγουν ήχους ενώ το δέρμα τους φέρει πολλά μικρά επάρματα. Στην Κύπρο εντοπίζεται μόνο δύο αντιπρόσωποι, το Σαμιαμίδι και ο Μισιαρός.

Περιγραφή:
Μικρού μεγέθους σαύρα με σώμα που δεν ξεπερνά τα 10cm. Η κόρη των ματιών είναι κάθετη και διαστέλλεται το βράδυ για να διευκολύνει τη νυχτερινή όραση του ζώου. Το χρώμα του σώματος ποικίλει από ωχρό κίτρινο μέχρι ροζ. Στην επιφάνεια της πλάτης παρουσιάζονται σκουρόχρωμα στίγματα ενώ γενικά δίνει την εντύπωση ενός ημι-διάφανου σώματος.

Ενδιαίτημα:
Εντοπίζονται συνήθως σε σπίτι, ερείπια παλιών σπιτιών και ξερολιθιές καθώς και σε φυσικές περιοχές με βράχια, πέτρες και κορμούς όπου μπορεί να βρει κάλυψη κατά τη διάρκεια της ημέρας. Προτιμά τις περιοχές χαμηλού υψομέτρου ενώ εμφανίζει μεγαλύτερες πυκνότητες στις ανθρώπινες εγκαταστάσεις. Απαντάται από την παραλία μέχρι και τις ψηλές κορυφές του Τροόδους.

Τροφή:
Τρέφεται κυρίως με μικρά αρθρόποδα. Συνήθως κυνηγά τα βράδια μέσω ενέδρευσης κοντά σε εστίες φωτός οι οποίες προσελκύουν ιπτάμενα έντομα.

Αναπαραγωγή:
Η αναπαραγωγή πραγματοποιείται κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι. Γεννά δύο αυγά τα οποία εκκολάπτονται περίπου ένα μήνα μετά την ωοαπόθεση.

Παγκόσμια εξάπλωση: Παράλια Μεσογειακής λεκάνης (Νότια Ευρώπη, βόρεια Αφρική, Μικρά Ασία και Μέση Ανατολή) και νησιά Μεσογείου θάλασσας.

Κατάσταση: Κοινό

Ιδιαίτερη Προστασία:
• Προστατεύεται από την Σύμβαση της Βέρνης (Παράρτημα ΙΙΙ)

Πηγη ΕΡΠΕΤΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΥΠΡΟΥ

Photos and video  Nicosia by George Konstantinou